Following their critically-acclaimed UK Top 20 album “As Days Get Dark”, Arab Strap return with their 2nd long player for Mogwai’s Rock Action Records. “I’m totally fine with it 👍 don’t give a fuck anymore 👍” was released on 10th May 2024 and is available on emoji yellow coloured vinyl, CD and digital.
The first single of the album, entitled “Bliss”, is a song that perfectly exemplifies their most sonically expansive album to date. An almost entirely electronic disco banger with just a hint of trusty guitar, it’s Arab Strap at their most immediate and vital. Lyrically, the song addresses the horrors of online hate, as vocalist Aidan Moffat says “It’s about women being terrorised online; it’s about cowardice and bigotry. It’s about how we expose ourselves on social platforms while hiding alone at home. But you can dance to it too!” The track comes accompanied by a video directed by award-winning, Glasgow based director Ains featuring a striking dancer personifying a character trapped in a dystopian realm.
The album examines many more urgent, timely themes, such as conspiracy theories, online addiction, and the forgotten souls of our seemingly connected planet, all wrapped up in the most adventurous earworms of the band’s career. The result is a record loaded with what Moffat calls “a quiet anger”, an album with equal parts rage and love for “the tangible world and intangible world, and which one you choose to believe and engage with.”
Almost 28 years after their debut, Arab Strap have never sounded more essential, and this new record is a fierce testament to their laser focus on wider horizons. Written and performed exclusively by Malcolm Middleton and Aidan Moffat, and finessed with longtime collaborator Paul Savage, the album furthers the band’s transformation from swooning, slow-core romantics to raging, alt-pop chroniclers.
“I’m totally fine with it don’t give a fuck anymore ” may sound like the title of an album by a band giving up (it’s just a text from the band’s live drummer that Moffat thought was funny), but in reality it’s an album that stands to clearly define a new creative period for Arab Strap. With the band having recently wrapped up a tour celebrating the 25th anniversary of their 1998 album Philophobia, this new album feels charged by a desire to move forward and explore new terrain. “The tour’s been fun, but I’ll be glad it’s over so we can move on,” laughs Middleton, while Moffat echoes him. “The Philophobia gigs have been a way of saying goodbye to the old us,” he says. “It was a very gentle, quiet tour, so I expect this year we’ll just be playing banger after banger – I think we’ve earned the right to make some noise now.”
You can enjoy “banger after banger” at the following venues throughout 2024:
Ξύπνησα και για κάποιον λόγο έβαλα να ακούσω το “Aqua Marine” του Santana και μετά το “Flor d’Luna”.
Δεν διαφωνώ πως το άτομο είναι πολύ καλός παίχτης, αλλά όταν ήμουν μικρός και πήγαινα σε πάρτι, εκείνο το “Europa” όταν ερχόταν η ώρα να χορέψουν αγόρια με κορίτσια, το είχα σιχαθεί. Με τα χρόνια μου φαίνεται πως το ξεχάσανε… Ευτυχώς.
Το άλλο που ακόμα με κάνει να πηγαίνω στην τουαλέτα να πλύνω τα χέρια μου προκειμένου να μην ακούσω κάποιον να το παίζει για ακόμα μια φορά, είναι το “Black Magic Woman”.
Πόσες φορές ακόμα δηλαδή? Φτάνει.
Με αυτά και μ’αυτά, ο Santana έμεινε στο μυαλό μου ως «καλός κιθαρίστας αλλά δεν θα πάρω, ευχαριστώ».
Με αυτά και μ’αυτά όμως. Επειδή ο Carlos παίζει τον πρώτο ρόλο, οι υπόλοιποι μουσικοί που παίζουν μαζί του περνάνε απαρατήρητοι, ενώ είναι μουσικάρες.
Ξερω γω, ο Michael Shrieve ας πούμε, ο ντράμερ του από το Woodstock και μετά, μαζί με τον πληκτρά Gregg Rolie, τον μπασίστα David Brown, τον κρουστό José “Chepito” Areas και τον επίσης κρουστό Michael Carabello.
Αυτοί λίγο-πολύ έπαιζαν με τον Santana στα 3-4 πρώτα άλμπουμ, όταν ακόμα λειτουργούσαν ως συγκρότημα και όχι ως σόλο δουλειά του Carlos, πράγμα που έγινε κάπου μετά το Amigos.
Από αυτούς που ανέφερα πιο πάνω, ο David Brown, που ήταν μεγάλος μπασίστας, έπαιξε με τους Santana στο Woodstock και στο Altamont το 1969 και στα τρία πρώτα στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος πριν φύγει μετά τη συναυλία “Closing of the Fillmore West” στις 4 Ιουλίου 1971 λόγω των προβλημάτων που του δημιουργούσε η χρήση ναρκωτικών.
Τον είχαν συλλάβει αρκετές φορές και είχε κάνει και φυλακή οπότε ο Santana είχε φέρει για αναπληρωματικό τον Doug Rauch για τις εμφανίσεις της μπάντας στην Ευρώπη.
Το 1974 ο Brown, επανήλθε στην μπάντα για το άλμπουμ Borboletta και παρέμεινε και για το Amigos πριν φύγει ξανά την άνοιξη του 1976.
Οπότε δεν έπαιξε στο άλμπουμ που μου αρέσει περισσότερο, το οποίο δεν είναι άλλο από το τέταρτο, το Caravanserai του 1972..
Το συγκρότημα, αφού καθιερώθηκε στο “Top 40” με τα πρώτα τρία στούντιο άλμπουμ του, και αναμενόταν να συνεχίσει αυτή την πορεία. Αντιθέτως όμως, προχώρησαν με ένα άλμπουμ που έβαλε το κοινό τους στον κόσμο της jazz rock.
Ο μέσος ακροατής δεν ενθουσιάστηκε καθόλου αλλά με το “Caravanserai” οι Santana άνοιξαν μια πόρτα σε μια μουσική που ο κόσμος αγνοούσε με συγκροτήματα όπως οι Return to Forever του Chick Corea, οι Weather Report και οι Mahavishnu Orchestra του John McLaughlin που έπαιζε πριν στην μπάντα του Miles Davis.
Ο Clive Davis, της Columbia έχει πει στον Santana κιόλας πως αυτό το άλμπουμ θα ήταν κίνηση αυτοκτονίας, αλλά ο Carlos είχε περάσει σε άλλο πνευματικό επίπεδο.
Για να πιάσω το πράγμα από την αρχή, ο Santana εκείνη την εποχή διάβαζε βιβλία του Ινδοαμερικάνου Ινδουιστή μοναχού, γιόγκι και γκουρού Paramahansa Yogananda όπου βρήκε την φράση «αιώνιο καραβάνι» ή μετενσάρκωση.
Καραβανσεράι λέγονταν τα πανδοχεία όπου μπορούσαν να σταματήσουν τα καραβάνια για να ξεκουραστούν οι ταξιδιώτες στις εμπορικές οδούς της Ασίας, της Βόρειας Αφρικής και τη Νοτιοανατολικής Ευρώπης, και κυρίως στον Δρόμο του Μεταξιού.
Η λέξη Caravansarai, είναι η περσική παραλλαγή της σύνθετης λέξης που συνδυάζει το kārvān “καραβάνι” με το -sarāy “παλάτι”, “κτίριο με κλειστές αυλές”. Εδώ “καραβάνι” σημαίνει μια ομάδα εμπόρων, προσκυνητών ή άλλων ταξιδιωτών, που ασχολούνται με ταξίδια μεγάλων αποστάσεων.
Θα μπορούσε να σημαίνει μεταφορικά ένα αιώνιο ταξίδι, με άλλα λόγια.
Την εποχή εκείνη ο Santana με τον Michael Shrieve (ο οποίος έκανε την παραγωγή του άλμπουμ μαζί με τον Santana και συνέθεσε τέσσερα από τα τραγούδια) έμεναν στο ίδιο σπίτι στο San Francisco, διάβαζαν τα ίδια βιβλία και ο Shrieve ήταν αυτός που μύησε τον Santana στις μπαλάντες του John Coltrane και στην μουσική του Miles Davis o οποίος το 1970 είχε κυκλοφορήσει το Bitches Brew και τους είχε συναρπάσει.
Ο Santana ομολογεί σήμερα, 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, πως ήθελε να γράψει τραγούδια που να ακούγονται σαν εκείνα του Coltrane.
Η αλήθεια είναι πως Φεβρουάριο με Μάη του 1972 ηχογραφούσε το Caravanserai και Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς με Μάρτη του 1973 ηχογραφούσε με τον John McLaughlin το άλμπουμ Love Devotion Surrender ως φόρο τιμής στον John Coltrane.
Από πίσω τους έπαιζε τόσο η μπάντα του Santana όσο και οι Mahavishnu Orchestra (Mahavishnu είναι το πνευματικό όνομα του John McLaughlin).
McLaughlin και Santana ήταν οπαδοί/μαθητές/ακόλουθοι, όπως θέλετε πείτε το, του Ινδού γκουρού Sri Chinmoy και αυτός βάπτισε τον McLaughlin και ο τελευταίος ήταν εκείνος που σύστησε τον γκουρού στον Santana.
Υπάρχει λοιπόν λόγος που γίνεται η αλλαγή στον ήχο της μπάντας στο Caravanserai…
Στους Michael Shrieve, Gregg Rolie, José “Chepito” Areas έχουν προστεθεί ο Neal Schon (αργότερα, θα κάνει με αυτόν τους Journey ο Rolie) ο μπασίστας Doug Rauch (θα παίξει αργότερα με τον Bowie αλλά θα πεθανει σε ηλικία 28 ετών το 1979 από υπερβολική δόση) η Wendy Haas στο πιάνο (θα παίξει αργότερα με Alice Cooper, Boz Scaggs, Spencer Davis κλπ) ο κρουστός Mingo Lewis (αργότερα με τον Al Di Meola) o μεγάλος σε ηλικία τότε Κουβανός περκασιονιστας Armando Peraza (ο οποίος είχε παίξει με Buddy Rich, Dizzy Gillespie, Charles Mingus) και ήταν και αυτός ακόμα ένας που επηρέασε τον Santana να βάλει αφρο-κουβανικά και jazz στοιχεία.
Μάλιστα έμεινε με την μπάντα για 20 χρόνια και πήρε σύνταξη από εκεί το 1990 στα 66 του.
Φλάουτο και σαξόφωνο έπαιξε ο Hadley Caliman που έπαιξε κυρίως με jazz μουσικούς αλλά και με τους Grateful Dead, κατόπιν είναι ο συνθέτης του “Europa” και του “Flor D’Luna (Moonflower)” o πληκτράς Tom Coster, ο οποίος κι αυτός έπαιξε με τον μεγάλο Ούγγρο jazz κιθαρίστα Gábor Szabó, τον Billy Cobham, τους Third Eye Blind, τον Joe Satriani, τον Frank Gambale και άλλους.
Την διεύθυνση της ορχήστρας είχε αναλάβει ο τρομπετίστας Tom Harrell που έχει κάνει καμιά εικοσαριά δικά του άλμπουμ και πολλές συνεργασίες με μουσικούς όπως ο Bill Evans.
Έτσι λοιπόν το Caravanserai ήταν ένα μεγάλο, με όλη την σημασία της λέξης, άλμπουμ, για το οποίο χρειαζόντουσαν παιχταράδες για να φτιαχτεί.
Η δημιουργία του ήταν μια σύλληψη του Santana και του Shrieve και για να το καταφέρουν, θα έπρεπε να φέρουν δεξιοτέχνες μουσικούς αλλά και μουσικούς με jazz εμπειρία.
Και καθώς φαίνεται αυτό το άλμπουμ έκανε όλους τους συντελεστές του να ανθίσουν και να δημιουργήσουν μετά από αυτό.
Θα ολοκληρώσω με το τι έκανε ο Michael Shrieve:
Ήταν ο νεότερος ντράμμερ που έπαιξε στο Woodstock το 1969.
20 χρονών τότε, έπαιξε ένα σόλο τύμπανα στο τραγούδι “Soul Sacrifice” που ήταν απλά αποθέωση.
Συμμετείχε στα 7 πρώτα άλμπουμ των Santana συγκροτήματος, μεταξύ 1969 και 1974: Santana, Abraxas, Santana III, Caravanserai, Love Devotion Surrender, Welcome και Borboletta.
Είχε ένα στυλ προσανατολισμένο προς την Jazz-Rock, και έκαναν το Caravanserai στα 23 του.
Όταν έφυγε από την μπάντα, μετακόμισε στο Λονδίνο και έπαιξε σε ένα σουπερ γκρουπ που λεγόταν Go με τους Stomu Yamashta, Steve Winwood, Al Di Meola και Klaus Schulze με τους οποίους ηχογράφησε δύο στούντιο άλμπουμ: το Go (1976) και το Go Too (1977), καθώς και το live “Go Live From Paris“.
Έπαιξε ακόμα με τον Roger Hodgson των Supertramp, κρουστά στο Emotional Rescue των Rolling Stones, και επίσης με τον Todd Rundgren, τον Andy Summers, τον Steve Roach και πολλούς άλλους.
Αν και το Caravanserai εκείνη την εποχή ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για το κοινό των Santana, σήμερα θεωρείται ένα αριστούργημα που 50 χρόνια αργότερα στολίζει την δισκογραφία της μπάντας.
2024 ushers in a brand new Barry Adamson album entitled, Cut To Black The album swaggeringly embraces Adamson’s trademark genre hopping compositions, covering Pop, Soul, Jazz, Hip Hop and Gospel.
Adamson taught himself to play the bass overnight and joined Magazine, Manchester’s most influential band of the late 70’s.
His establishment as a solo artist came after a three-year stint with Nick Cave & the Bad Seeds with the release of his classic first solo album, Moss Side Story – the ultimate soundtrack to an “imaginary film” – raising Adamson’s name as a composer of diverse complexity.
Having released nine studio albums, including the 1992 Mercury Music Prize nominated ‘Soul Murder‘, Adamson has continued to tour globally with his talents being in as much demand by new generations of artists, as he was after his first solo release.
In 2018 Memento Mori was released, a compilation which celebrated 40 years as an artist, with his debut memoir Up Above The City, Down Beneath The Stars published in 2021, by Omnibus Press. 2024 is setting up to be an exciting year for Adamson with the release of the acclaimed movie length documentary – Scala!!! , the brand new studio album and much anticipated live shows.
A must for fans of all things Cinematic Soul, Nick Cave & The Bad Seeds, Post Punk, Massive Attack, Unloved and much more.
Black Tape for a Blue Girl is an American dark wave band formed in 1986 by keyboardist/songwriter Sam Rosenthal, the founder of Projekt Records.
Their music has elements of dark wave, ethereal, ambient, neoclassical, and dark cabaret music.
Their 13th album, The Cleft Serpent, was released on October 1, 2021[2] on Projekt Records.
Photo credit: Lak Prasasvinitchai. In my dorm room back around the time of the release of The Rope
Now they return with 2024 mixes of two tracks off 1986’s debut The Rope.
The 2024 mixes are more distinct, you can hear all the parts clearly.
Oscar Herrera and Sam Rosenthal think these versions are an improvement, even if perhaps it loses some of the “charm” of the poorly recorded & mixed 1986 version (Rosenthal mixed the entire album in two hours back in the day. That’s unheard of!)
In May of 2023, Cherry Red Records asked Sam Rosenthal to contribute “Within these walls” to a 4CD Darkwave compilation.
He decided to offer them a new mix as well as the original mix, and they could pick which they preferred.
Rosenthal was motivated to try the new mix because he wanted to dive into the original 1986 Fostex cassette 4-track master to see what he could do with it.
This was an experiment towards the idea of creating a new mix of the entire The Rope album for the 40th anniversary in 2026.
Here’s the collection:
No Songs Tomorrow – Darkwave, Ethereal Rock And Coldwave 1981-1990 • 4CD Box Set. PreOrder in the USA from Projekt’s website or worldwide from Cherry Red Records.
Ward of Cause is a project of Irini Tiniakou and Konstantinos Londos ,whose poem “Bipolar” was the starting point for the creation of the concept album Antinomy.
The album was first released on December 16,2016 as a compact disc and digitally in March 2020.
Tiniakou graduated from the Department of Music Studies of the University of Athens and holds a diploma in piano and advanced theories.
She studied composition at the Richard Strauss Konservatorium in Munich as a scholarship holder of the Greek state scholarship foundation.
She has received 2nd prize in the pan-Hellenic piano competition of Youth Orchestra Choir (1993) and composition prizes from the Deutsches Museum in Munich (2003) and at the Contemporary Music Workshops (Athens, 2005).
As a musicologist she has worked with the Institute of Denmark (“Helios” festival, Technopolis 1999).
She has made transcriptions and orchestrations for works that have been performed by the string ensemble of the GreekNational Opera, the Municipal Regional Theatre of the city of Lamia, the Patras Orchestra, the Academy of Music and Theater of Munich.
As a pianist, he has collaborated with various musical groups in concerts and in the discography («Χάνομαι γιατι ρεμβάζω», “Mandigo”, «Άβατον», “einshoch6”) as well as with Thanos Anestopoulos in his last 2 appearances («Από τις ρίζες ως τα άνθη του Καλού», “Pallas” theater and Lazarist Monastery, 2016).
In the theater she has participated as a pianist in the performance “The Stranger” directed by M. Yementzakis (New Hellenic Theater, 2008), in the performance “Insenso” directed by M. Marmarinos ((Athens Festival, July 2012), in the theatrical repertoire Crime and Punishment: The noir side of the great Russians directed by G.Laspia (“Angelon Vima” theater 2015), in the play No one cured by D.Kamarotou and A.Moutousis (“Thision” theater, 2011).
photo by Achilleas Gatsopoulos
She has been a member of the group “Tsirichantsoules” since 2012 as well as Tsiri Band, with which, in addition to concerts, they have participated in the group’s performances and films.
She has also composed the music for the show “The Black Tsarina” (2014).
As a performer she has appeared in the performances “ODC…after Homer” (directed by E. Papakonstantinou, music by D. Kamarotos, Edinburgh Fringe Festival and Alexandria Library, 2002), “Kassandra-Gig” (directed by A. Moutousis and D. Kamarotos, Theater Lithographio – Patras, 2004 – and Benaki Museum – Athens 2005) and in the performance The Garden by V. Kokkas and G. Melanitis (Eugenideo Foundation, December 2005).
She works with musician Nikos Giousef, with whom they appear as a duo (piano-musical saw) and have performed in many concerts in Greece, Paris (Halle des Epinettes de Issy Les Moulineaux and Espace Culturel Saint-Sauver de Correntin Celton-2011) and Vienna (European Musical Saw Festival, June 2015).
Her works have been presented in concerts in Germany and Athens and she has also released the album Adagios From The Underground with the trio Nikos Giousef, Irene Tiniakou, George Katsanos.
Tiniakou released two albums and three singles with Incirrina. A dark electronic/minimal synth duo, that she formed with George Katsanos.
The video of Bipolar Bears was directed and edited by Nestor Theophilopoulos
Performer :Marianna Tsigarida
The music was composed and performed on an 8 channel recorder by Irini Tiniakou and was mixed and mastered by Tasos Fotiou.
Emerging from the iconic Factory Records label alongside the likes of Joy Division and New Order, The Names have solidified their place in music history.
Introducing “Volume,” the new EP from The Names! Prepare to be swept away by four mesmerizing tracks that add another dynamic and eclectic chapter to their illustrious discography, just before the highly anticipated release of their upcoming studio album, “Encore!“.
Kicking off with the beloved single “Far From The Factories“, The Names deliver their signature blend of introspective lyricism and atmospheric instrumentation. It’s a sonic journey from the streets of Manchester to the avant-garde realm of Andy Warhol‘s New York City, all captured in an intimate video set against the backdrop of Belgium’s industrial landscape.
Next up, “Mort D’Amour” takes us on a lyrical odyssey through the complexities of love, set to a mesmerizing blend of trip-hop beats and romantic melodies. It’s a tale as old as time, echoing the timeless tragedies of Romeo & Juliet and Tristan & Isolde.
“Watching For The New World” follows suit with its catchy hooks and cinematic grooves, offering a tantalizing glimpse into a future that may not be as bright as it seems.
And just when you think you’ve heard it all, The Names surprise us with “Laudanum“, something completely different (but not too much?), a hauntingly beautiful piano/voice composition that delves into the mysteries of art and literature, narrating mesmerizing explorations of the impact of mind-altering substances on creativity, the whole underscored by Michel Sordinia‘s unmistakable vocals.
“This song though was written and played without using any illegal drugs or substances”, adds Michel with a big smile on his face…
With “Volume,” The Names once again prove why they’re legends of the post-punk / new wave scene. So crank up the “Volume”, set it up to eleven and immerse yourself in their unparalleled sound.
Don’t miss out on the latest chapter in The Names’ storied career. Experience “Volume” today and prepare to be enchanted.
Today, Raymond Watts and his venerated project PIG have released their roaring new album ‘Red Room.’
Watts & Co tease, taunt, tempt and tantalize with PIG’s singular blend of hook laden, genre bending, electronic tinged rock ‘n’ roll, full of malevolent reverence, glitz, glamour, sleaze, sin and swing.
Guest appearances by Alexis Mincolla (3Teeth), Chris Hall (Stabbing Westward), Jim Davies (The Prodigy, Pitchshifter), along with the PIG Choir: Chris Connelly (Revco, Ministry), Emily Kavanaugh (Night Club), I Ya Toyah, Marc Heal (Cubanate) and Burton C Bell (Fear Factory), En Esch, Susannah Doyle, Anita Kyoda, Mark Alan Griffiths, Mike Watts, Jimmy Livingstone, and more!
Raymond Watts aka PIG, has had quite a history that includes touring with KMFDM (he was a member of the band in their early days), Nine Inch Nails and Einstürzende Neubauten, along with writing music for fashion icons like Chloe, Marios Schwab, Halston and The Row, as well as creating the sound design for the exhibition ‘Punk: Chaos to Couture‘ at the Metropolitan Museum of Art in New York.
‘Red Room’ was released today by Metropolis Records on CD and through all digital and streaming platforms.
Αυτά τα βιντεάκια του BLACKOUT, δεν έχουν σκοπό να δρέψουν δάφνες κινηματογραφικής δόξας.
Ο σκοπός τους είναι απλά να συστήσουν στον θεατή, τον φιλοξενούμενο καλλιτέχνη, να μιλήσει γι αυτό που κάνει και να προβάλει και ότι άλλο σημαντικό έχει δημιουργήσει.
Το κάνω επειδή θεωρώ πως καλό θα είναι να γνωρίσουν λίγο παραπάνω, όσοι θέλουν, τους μουσικούς της ανεξάρτητης σκηνής της χώρας.
Αυτή είναι μια καταγραφή της 17ης Μάη 2024, όπου με την ευκαιρία μιας έκθεσης εικαστικών στην οποία παίρνει μέρος ο κιθαρίστας των Απροσάρμοστων, Οδυσσέας Γαλανάκης, συναντιούνται κάποιοι μουσικοί που έκαναν και κάνουν χιλιόμετρα στην Ελληνική underground rock σκηνή.
Εδώ ο Γαλανάκης μιλάει για την γλυπτική, ενώ στο βίντεο εμφανίζονται οι:
Θοδωρής Βλαχακης (Magic De Spell)
Γιώργος Σκαρλάτος (Magic De Spell, Art Telepaths)
Tommie Bouzianis (Bad Karma Beckons, Stress , The Boycotts, X Mandarina Duck, Παρθενογένεσις)
Τάκης Πολυχρονόπουλος (Forward Music Quintet, Παρθενογένεσις)
Γιώργος Γκιουζέλης (The Trash)
Ο Οδυσσέας Γαλανάκης ως μέλος των Απροσάρμοστων έχει παίξει με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στα άλμπουμ: Εν Λευκώ, Χωρίς Μακιγιάζ, Άντε Και Καλή Τύχη Μάγκες, Εν Αρχή Ην Ο Λόγος, Στιγμές, Welcome To The Show.
Με τον Δημήτρη Πουλικάκο: Ο Θείος Νώντας Ξέρει…, Αδέσποτα Σκυλιά
Με τον Γιώργο Δημητριάδη στα άλμπουμ: Αφορμές Για Ανταρσία, Τεύχος Δεύτερον, Ξύπνα! Φτάσαμε, Αυτός Που Δεν Ξέρει, Παράξενη Εποχή / Αφορμές Για Ανταρσία
Στο άλμπουμ του Νίκου Πορτοκάλογλου: Δίψα
Καθώς και σε δίσκους των Samatistas, Γιάννη Μαρκόπουλου, Ανδρέα Μικρούτσικου, Σοφίας Βόσσου, Άλλοθι, Νίκου Γιαννάτου, Κατερίνας Κυρμιζή και Ελένης Τσαλιγοπούλου.
+ + +
Αυτά τα βιντεάκια του BLACKOUT, δεν έχουν σκοπό να δρέψουν δάφνες κινηματογραφικής τελειότητας.
Ο σκοπός είναι απλά να συστήσουν στον θεατή, τον φιλοξενούμενο καλλιτέχνη, να μιλήσει γι αυτό που κάνει και να προβάλει και ότι άλλο σημαντικό έχει δημιουργήσει.
Το κάνω επειδή θεωρώ πως καλό θα είναι να γνωρίσουν λίγο παραπάνω, όσοι θέλουν, τους μουσικούς της ανεξάρτητης σκηνής της χώρας.
Ευχαριστώ τον Οδυσσέα για τον χρόνο του αλλά και τους υπόλοιπους για την όμορφη παρέα…
Beth Gibbons today releases “Lost Changes”, heralding the release of her debut solo album Lives Outgrown on Friday, the 17th of May.
The evocative video for “Lost Changes” is the directorial debut by acclaimed British photographer Juno Calypso, known for her hyper-feminine, humour-filled and deeply sinister art.
Featuring 10 beautiful new tracks recorded over a period of 10 years, Lives Outgrown was produced by James Ford (Arctic Monkeys, Depeche Mode, The Last Dinner Party) and Beth Gibbons with additional production by Lee Harris (Talk Talk).
Lives Outgrown is, by some measure, Beth’s most personal work to date, the result of a period of sustained reflection and change — “lots of goodbyes,” in Beth’s words. Farewells to family, to friends, even to her former self. These are songs from the mid-course of life, when looking ahead no longer yields what it used to, and looking back has a sudden, sharper focus.
“I realised what life was like with no hope,” says Beth. “And that was a sadness I’d never felt. Before, I had the ability to change my future, but when you’re up against your body, you can’t make it do something it doesn’t want to do.”
Songs also touch on motherhood, anxiety and the menopause (which Beth describes variously as “a massive audit” and “a massive comedown” which “cuts you at the knees”) as well as, inevitably, mortality.
“People started dying,” says Beth. “When you’re young, you never know the endings, you don’t know how it’s going to pan out. You think: we’re going to get beyond this. It’s going to get better. Some endings are hard to digest.”
But emerging from this decade of change and realignment has left Beth with what feels like a renewed purpose. “Now I’ve come out of the other end, I just think, you’ve got to be brave,” she says.
Lives Outgrown will be available on the following formats: Standard LP, Deluxe LP (Tip-on Gatefold sleeve, heavyweight vinyl, 4 page booklet, 12 page A5 studio scrapbook), Standard CD and Deluxe CD (casebound book).
The tracklisting for Lives Outgrown is as follows:
1. Tell Me Who You Are Today
2. Floating On A Moment
3. Burden Of Life
4. Lost Changes
5. Rewind
6. Reaching Out
7. Oceans
8. For Sale
9. Beyond The Sun
10. Whispering Love
Photo credit: Netti Habel
Beth Gibbons will be performing the following concerts in the UK and Europe in May and June. Tickets are on sale now via the Beth Gibbons store
Monday 27th May – La Salle Pleyel, Paris - SOLD OUT
Tuesday 28th May – Theater 11, Zürich
Thursday 30th May – Primavera Sound Festival, Barcelona
Friday 31st May – La Bourse Du Travail, Lyon – SOLD OUT
Sunday 2nd June – Uber Eats Music Hall, Berlin – SOLD OUT
Monday 3rd June – Falkonersalen, Copenhagen
Wednesday 5th June – TivoliVredenburg (Main Hall), Utrecht - SOLD OUT
Thursday 6th June – Cirque Royal, Brussels - SOLD OUT
Sunday 9th June – The Barbican Centre, London - SOLD OUT
don’t give a fuck anymore 
aatha
davealucard7
deejayarmand
Jez Keefe
panole8riambos
sinnaa
tribe4mian's weblog 