Αυτή την εβδομάδα βγαίνει στον αέρα η συζήτηση που είχα με τον Martin Bowes σχετικά με το νέο άλμπουμ των Attrition, The Black Maria.
Ακούστε όλη την συγκεκριμένη εκπομπή του Blackout Radio Show with Mike Pougounas ΕΔΩ.
O Bowes με τους Attrition είναι από τους πρωτεργάτες του σκοτεινού βιομηχανικού ήχου από το 1980 όταν δημιούργησε το συγκρότημα στο Coventry.
Η συζήτησή μας επικεντρώθηκε σε αυτό το άλμπουμ και επεκταθήκαμε μέχρι το The Unraveller of Angels ώστε να παραμείνουμε στις στουντιακές κυκλοφορίες που έκανε τα τελευταία 12 χρόνια, οι οποίες είναι τρεις: The Unraveller of Angels, Millions Of The Mouthless Dead και The Black Maria.
Από άποψη παραγωγής, βρίσκω και τα τρία άλμπουμ ονειρικά και αφου δημιουργούν μια εφιαλτική ατμόσφαιρα, θα τα περιγράψω ως «εφιαλτικά» μιας και αυτός είναι ο σκοπός τους.
Και στα τρία έχει συνεργαστεί με την πιανίστα Anni Hogan η οποία έπαιζε με τον Marc Almond στους Marc and the Mambas και με τον Nick Cave.
Θα σταθώ όμως στο Millions Of The Mouthless Dead του 2015, το οποίο έγραψε επηρεασμένος από τις ιστορίες για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που του έλεγε ο παππούς του όταν ήταν μικρός, ο οποίος είχε τραυματιστεί στην κοιλιά, στα χαρακώματα του Βελγίου.
Εδώ χρησιμοποιεί στίχους του Αγγλου ποιητή Wilfred Owen που σκοτώθηκε στα 25 του μια ακριβώς εβδομάδα πριν την λήξη του πολέμου, του Γάλλου υπερ-ρεαλιστή με την αντιπολεμική στιχουργική Adrien Bertrand που πέθανε το 1917 από επιπλοκές που οφείλονταν σε ένα θραύσμα Γερμανικής οβίδας η οποία του είχε προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στους πνεύμονές, του Guillaume Apollinaire που πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο, τραυματίστηκε, αλλά πέθανε από την Ισπανική γρίππη το 1918, και του πιο πολυδιασκευασμένου για τον κινηματογράφο Γερμανού συγγραφέα Ludwig Ganghofer.
Υπάρχουν στίχοι του Γερμανού δημοσιογράφου Kurt Tucholsky ο οποίος πολέμησε στον πρώτο Παγκόσμιο, ήταν μια από τις φωνές με επιρροή τα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ένας ειλικρινής σατιρικός και αντίπαλος του γερμανικού μιλιταρισμού, του δεξιού δικαστικού συστήματος και ένας έγκαιρος προειδοποιητής για το ανερχόμενο εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα.
Πέρασε τα χρόνια από το 1925 έως το 1928 στο Παρίσι, αλλά επέστρεψε στο Βερολίνο για να γίνει για λίγο συντάκτης της Die Weltbühne. Τα βιβλία του ήταν από τα πρώτα που κάηκαν από το ναζιστικό κόμμα το 1933.
Και υπάρχουν στίχοι δύο Βρετανών ποιητών που σκοτώθηκαν από ελευθερους σκοπευτές στα 20 τους: του Roland Leighton που έπεσε νεκρός καθώς επιθεωρούσε την νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου του 1915 το συρματόπλεγμα μπροστά στο χαράκωμά του στην Γαλλία και του Σκωτσέζου Λοχαγού και ποιητή Charles Hamilton Sorley, ο οποίος σκοτώθηκε στην μάχη της Loos της Γαλλίας το 1915, όταν κάποιος ελεύθερος σκοπευτής τον πυροβόλησε στο κεφάλι.
Πρόκειται ως επι το πλείστον για ένα ορχηστρικό άλμπουμ που πήρε το όνομά του από το ποίημα του Sorley, ‘When You See Millions of the Mouthless Dead‘ το οποίο ήταν και το τελευταίο του και έχει κάποιες από τις πιο γνωστές του φράσεις.
Το μεταφράζω εδώ και βάζω στα σχόλια το βίντεο για να μπείτε στο κλίμα του άλμπουμ.
Όταν δεις εκατομμύρια νεκρούς δίχως στόμα
Να διασχίζουν τα όνειρά σου σε παράταξη χλωμών ταγμάτων,
Λόγια ήπια μην πεις που είπαν άλλοι,
Αυτό να θυμάσαι.
Γιατί δεν χρειάζεται.
Επαίνους μην τους δώσεις.
Γιατί, όντας κωφοί, που να το ξέρουν.
Κατάρες δεν είναι, που μαζεύτηκαν σε κεφάλια που έχουν ραγίσει;
Ούτε δάκρυα.
Τα τυφλά τους μάτια δεν βλέπουν τα δάκρυά σου να κυλούν.
Ούτε τιμή.
Είναι εύκολο να είσαι νεκρός.
Πες μόνο αυτό, «Είναι νεκροί».
Στη συνέχεια πρόσθεσε σε αυτό,
«Ωστόσο, πολύ καλύτερα που έχουν ήδη πεθάνει».
Και μετά, σαρώνοντας με μια ματιά την πολυπληθή μάζα,
Θα αντιληφθείς κάποιο πρόσωπο που αγαπούσες μέχρι τώρα,
Είναι στοιχειό.
Κανένας δεν φοράει το πρόσωπο που γνώριζες.
Ο μεγάλος θάνατος τους έχει κάνει όλους δικούς του για πάντα.
aatha
davealucard7
deejayarmand
Jez Keefe
panole8riambos
sinnaa
tribe4mian's weblog 