Χτες αγόρασα σε βινύλιο το άλμπουμ Timewind του Klaus Schulze.
Είναι ένα άλμπουμ που μαζί με το Moondawn που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά, το έχω ακούσει πολλές φορές στο ιντερνετ και όταν το είδα μπροστά μου το πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μπορείτε να διαβάσετε ένα κείμενό μου σχετικά με την μουσική προσφορά των 10 πρώτων χρόνων του Klaus Schulze στο Merlin’s Music Box.
Συνολικά, στις έξι δεκαετίες κατά τις οποίες ήταν ενεργός, κυκλοφόρησε πάνω από 60 άλμπουμ με το όνομά του ή με το ψευδώνυμο Richard Wahnfried ενώ πριν να ξεκινήσει την σόλο καριέρα του, υπήρξε μέλος των Tangerine Dream, Ash Ra Tempel, και των Cosmic Jokers.
Το Timewind είναι το πέμπτο προσωπικό άλμπουμ του Γερμανού καλλιτέχνη και είναι το πρώτο στο οποίο χρησιμοποιεί sequencers.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1974, οι Tangerine Dream, στους οποίους έπαιζε τύμπανα το 1969, είχαν κυκλοφορήσει κι αυτοί το πέμπτο τους άλμπουμ, με τίτλο Phaedra (κλείνει φέτος 50 χρόνια) και χρησιμοποιούσαν κι αυτοί για πρώτη φορά sequencers.
Ο Schulze τους είχε αφήσει το 1970, μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ Electronic Meditation, για να φτιάξει τους Ash Ra Tempel .
Οι Ash Ra Tempel είχαν τις ρίζες τους σε μια σειρά από beat και blues συγκροτήματα της underground σκηνής του Βερολίνου, συμπεριλαμβανομένων των Bluebirds, The Bomb Proofs, Bad Joe και Steeple Chase Bluesband.
Αυτοί οι τελευταίοι μεταμορφώθηκαν εντελώς όταν ο Klaus Schulze εφυγε από τους Tangerine Dream και συνάντησε τον Manuel Göttsching και τον μπασίστα Hartmut Enke. Οι τρείς τους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις συμβατικές μουσικές φόρμες και δημιούργησαν τους Ash Ra Tempel βασιζόμενοι σε 30άλεπτους αυτοσχεδιασμούς που τους έκαναν διάσημους.
Αλλά κι από αυτούς αποχώρησε, το 1971, μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, σε παραγωγή του Conny Plank (για τον οποίον μπορείτε να διαβάσετε είτε στο βιβλίο που έχω εκδώσει, Rock’n’Roll rules, ok? Ή στο Merlin’s Music Box).
Τότε ήταν που ξεκίνησε την solo καριέρα του, κυκλοφορώντας το 1972 το άλμπουμ Irrlicht.
Το Timewind λοιπόν βγήκε στην αγορά το 1975.
Το εξώφυλλο, το οποίο θυμίζει δουλειά του Salvador Dali είναι μια δημιουργία του Ελβετού σουρεαλιστή ζωγράφου Urs Amann ο οποίος έκανε αρκετά εξώφυλλα για πέντε άλμπουμ του Schulze, όλα στο ίδιο ύφος.
Έκανε επίσης εξώφυλλα για βιβλία, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του αδερφού του, Jürg Amann.
Ο Urs Amann πέθανε το 2019.
Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στον Richard Wagner και έχει δύο τραγούδια εκ των οποίων το καθένα τους καλύπτει κι από μία πλευρά.
Ο Schulze παίζει όλα τα όργανα ο ίδιος και η διάρκεια του δίσκου πλησιάζει την μία ώρα, πράγμα που ήταν ασυνήθιστο για την εποχή εκείνη.
Η σχέση που υπάρχει με τους Tangerine Dream και γι αυτό το ανέφερα, είναι πως μοιάζει με μια μεγαλύτερη παραλλαγή του τρίτου κομματιού από το Phaedra, “Movements of a Visionary“.
Όπως και να έχει, επειδή το Phaedra το έχω από τότε που ήμουν μικρός και θυμάμαι τον εαυτό μου να ξαπλώνω και να κλείνω τα μάτια καθώς άκουγα το άλμπουμ, το Timewind μου είναι πολύ οικείο ως άκουσμα και με ευχαριστεί.
Πάντως, το «Bayreuth Return» ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο, μια κι έξω, σε ένα δικάναλο Revox και πήρε τον τίτλο του από τον δρόμο που είχαν το στούντιο τους (ένα πρώην κουρείο) ο Edgar Froese (των Tangerine Dream) με τον Schulze.
Το Bayreuth επίσης είναι μια Βαυαρική πόλη στην οποία ο Wagner έχτισε μια όπερα για την πρώτη παράσταση του μουσικού δράματος που έγραψε με τίτλο Der Ring des Nibelungen.
«Wahnfried 1883» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που καλύπτει την δεύτερη πλευρά και εδώ έχουμε και πάλι μια άμεση αναφορά στον Wagner μιάς και στο Bayreuth ήταν το σπίτι του και εκεί τον έθαψαν όταν πέθανε και 1883 το έτος του θανάτου του.
Ο Schulze χρησιμοποίησε το Bayreuth και ως ψευδώνυμο.
Αυτό εδώ το τραγούδι, σε αντίθεση με το «Bayreuth Return» έχει ηχογραφηθεί χρησιμοποιώντας πολυκάναλο.
Και μερικά λόγια για το Krautrock.
Με αυτό τον όρο χαρακτήρισαν οι Βρετανοί την Γερμανική αυτή σκηνή, της οποίας οι κυριότεροι εκπρόσωποί της ήταν οι Neu!,οι Can, οι Faust, οι Tangerine Dream, οι Kraftwerk, οι Cluster, οι Ash Ra Tempel, οι Popol Vuh, οι Amon Düül II και οι Harmonia.
Η λέξη απέκτησε νόημα όταν η Γερμανική σκηνή άρχισε να προωθείται στο Βρετανικό ραδιόφωνο από τον John Peel και βρήκε ενθουσιώδεις οπαδούς όπως ήταν ο David Bowie και ο Brian Eno.
Πάντως οι Γερμανοί μουσικοί προτιμούσαν τον όρο Kosmische Musik (κοσμική μουσική) μιας και το βασικότερο όργανο των συγκροτημάτων αυτών ήταν τα synthesizer και έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική με θέματα που είχαν να κάνουν με το διάστημα.
Τον όρο “kosmische Musik” τον εφηύρε ο Edgar Froese και αργότερα τον χρησιμοποίησε ο παραγωγός Rolf-Ulrich Kaiser για τους Ash Ra Tempel, Tangerine Dream, και τον Klaus Schulze.
Η αλήθεια είναι πως όσο περνούν τα χρόνια, ανακαλύπτω ότι το krautrock επηρέασε πάρα πολύ το new wave της δεκαετίας του ’80.
Όχι τόσο συνθετικά αλλά από άποψη παραγωγής.
Σήμερα, υπάρχουν συγκροτήματα που ανήκουν σε αυτή την συνομοταξία είτε παίζοντας αυτόν τον μηχανικό, “motoric” ήχο όπως τον λένε, είτε επηρεασμένα από τους Can οι οποίοι ήταν ίσως και οι κορυφαίοι του είδους.
Θέλω να πως ότι δεν είναι ένας ήχος που έχει πεθάνει και έμεινε στο παρελθόν αλλά πως υπάρχει στην σύγχρονη μουσική, απλά ο κόσμος το αγνοεί επειδή δεν ήταν ποτέ, πέρα από εξαιρέσεις όπως οι Kraftwerk, εμπορική.
Εδώ ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ για αυτή την σκηνή, που προέβαλε το 2009 το BBC4.
aatha
davealucard7
deejayarmand
Jez Keefe
panole8riambos
sinnaa
tribe4mian's weblog 