Πάντα νόμιζα ότι η συλλογή VIVA Los Angeles II ήταν Αμερικάνικη, μέχρι που πριν μερικά χρόνια είδα ότι δεν ήταν…
Πίστευα πως θα ήταν κάποια συλλογή της Independent Project Records αλλά δεν ήταν, αν και υπάρχουν ίχνη της παντού…
Κι αυτό επειδή στην VIVA Los Angeles II συμμετέχουν οι Savage Republic, o κιθαρίστας των οποίων, ο Bruce Licher είχε δημιουργήσει την Independent Project Records.
Για να λύσω το μυστήριο όμως και να ξεκινήσω από κάπου, η συλλογή αυτή ήταν μια κυκλοφορία της Ιταλικής ανεξάρτητης Viva Records που είχε έδρα την Ρώμη.
Η πρώτη της κυκλοφορία ήταν η πρώτη συλλογή VIVA Los Angeles, τoυ 1986, που βγήκε σε 1000 αριθμημένες κόπιες και ήταν μονή, σε αντίθεση με την VIVA Los Angeles II που ήταν διπλή.
Στην πρώτη συλλογή οι Savage Republic παίρνουν μέρος με τα τραγούδια «Exodus» και «Spice Fields» το πρώτο ηχογραφημένο από ένα soundcheck που έκαναν στο Club Culture της Santa Cruz, στην California και το δεύτερο από μια πρόβα που έκαναν τον Αύγουστο του 1985.
Εκτός των Savage Republic, άλλα δύο συγκροτήματα συμμετέχουν και στις δύο VIVA Los Angeles. Οι 17 Pygmies και οι Drowning Pool (προσέξτε γιατί υπάρχει και μια nu metal μπάντα με αυτό το όνομα) οι οποίοι ήταν ένα avant-rock κουαρτέτο.
Οι 17 Pygmies παίρνουν μέρος στην πρώτη VIVA με το τραγούδι «Chameleon» από το άλμπουμ τους, Captured In Ice που κυκλοφόρησε το 1985 από την Αμερικάνικη Resistance Records που προφανώς ήταν δικής τους ιδιοκτησίας.
Το άλμπουμ τους, Jedda By The Sea, είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και από την Lazy Dog.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1982 από τον τραγουδιστή, κιθαρίστα και κρουστό των Savage Republic, Philip Drucker (γνωστό και ως Jackson Del Rey) όταν άρχισε να τζαμάρει σε ένα γκαράζ, με τον Michael Kory του post punk συγκροτήματος Radwaste (που παίρνουν κι αυτοί μέρος στην VIVA Los Angeles) από το LA και την Debbie Spinelli που έπαιζε κι αυτή με τους Radwaste αλλά έπαιζε ακόμα τύμπανα, κρουστά, βιμπράφωνο, κλαρινέτο, μπάσο και πλήκτρα στους Food & Shelter που κυκλοφόρησαν κι αυτοί ένα άλμπουμ στην Resistance με τίτλο Square Dance.
Στην VIVA Los Angeles II συμμετέχουν με το τραγούδι «Under The Freeway» που δεν υπήρχε σε κάποιο άλμπουμ τους μέχρι τότε αλλά εμφανίστηκε στην Γερμανική συλλογή με τραγούδια τους, Missyfish / Hatikva το 1991.
Αλλά θα προσπαθήσω όσο γίνεται να παραμείνω στις κυκλοφορίες των συγκροτημάτων που παίρνουν μέρος στην συλλογή, που βγήκαν μέχρι το 1990.
Οι Drowning Pool, παίζουν στην πρώτη VIVA Los Angeles το τραγούδι «Festival Of Healing» που άνοιγε το μίνι άλμπουμ τους Untitled που κυκλοφόρησε η Αμερικάνικη Scarface Charley Records αλλά και η Viva Records που τους έβγαλε και το επόμενο μίνι άλμπουμ, με τίτλο Nierika.
Πρόκειται για ένα συγκρότημα με πολύ ιδιαίτερο ήχο, άλλες φορές ονειρικό και άλλες εφιαλτικό.
Έβγαλαν άλλο ένα άλμπουμ, το Aphonia στην Nate Starkman and Son, το 1989 και άλλαξαν το όνομά τους σε Mumbles το 1990 κυκλοφορώντας το άλμπουμ Two Clouds το 1990 μέσω της Viva.
Η VIVA Los Angeles II ανοίγει με τρόπο μοναδικό, μιας και οι τρεις Drowning Pool, Adam Elesh, Brett Smith και Jon Thomas, παίζουν το «The Italian Pop Song» που υπάρχει και στο άλμπουμ τους Aphonia του 1988.
Κάπου είχα βρει από πού ήταν τα samples που έχουν χρησιμοποιήσει.
Πάντως υπάρχει ένα booklet 20 σελίδων από το οποίο αντιγράφω εδώ κάποια από αυτά που γράφει για τους Drowning Pool:
«Οι πισίνες που είναι διάσπαρτες στο τοπίο γύρω από το Λος Άντζελες, σύμβολα ψυχρής ευημερίας, απομόνωσης και χαμένων ονείρων, εμφανίζονται σε πολλές αμερικανικές αστυνομικές ιστορίες ως τόποι δολοφονιών.
Στην ιστορία του Ross Macdonald, The Drowning Pool (σημ. ένα μυθιστόρημα μυστηρίου του 1950) η αίσθηση του εγκλήματος βρίσκεται στην απολιθωμένη επιφάνεια που αντανακλά τα κυπαρίσσια και τον γυμνό ουρανό της Καλιφόρνια αλλά είναι και μια μεταφορά για την επικίνδυνη αισθαντικότητα (ο μοναχικός ήρωας κοίταξε στα μάτια μιας «σκοτεινής κυρίας» και «οπισθοχώρησε από τη δίνη που είχε ανοίξει, το drowning pool», δηλαδή την πισίνα που θα μπορούσε να πνιγεί…)»
Εδώ επισημαίνεται πως το συγκρότημα δεν γνώριζε το βιβλίο και πως αυτό κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την επιλογή του ονόματος.
Έμπνευσή τους ήταν το μυθιστόρημα «Nάρκισσος και Xρυσόστομος» του Hermann Hesse στο οποίο ο ασκητής διανοούμενος, ο Νarziss, προειδοποιεί τον φίλο καλλιτέχνη ότι «κινδυνεύει να πνιγεί στον κόσμο των αισθήσεων…» (Οι αρχαίοι Έλληνες απέφευγαν τις πισίνες ορισμένες ώρες της ημέρας για φόβος μήπως οι αντανακλάσεις τους αιχμαλωτιστούν από ένα κακόηθες πνεύμα, προκαλώντας τη διάλυση της ψυχής και τον θάνατο – μια από τις απαρχές του θρύλου του Νάρκισσου)».
Με αυτόν τον τρόπο μας συστήνονται οι καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος στην συλλογή αλλά μας κάνει και μια περιήγηση στην post punk σκηνή του Los Angeles.
«Η Motiv Communications , η δισκογραφική των Fourwaycross είναι επίσης το στούντιο όπου δουλεύουν άλλα συγκροτήματα (Red Temple Spirits, Blissed Out Fatalists, Marnie και 17 Pygmies). Ως δισκογραφική, ο κατάλογός της έχει περιοριστεί μέχρι στιγμής στην παραγωγή των Fourwaycross, Blissed Out Fatalists, Steaming Coils και Doubting Thomas, (των οποίων ο αρχηγός, ο Tom Dolan, εκδότης του περιοδικού Alternator, ήταν ο τραγουδιστής των Fourwaycross στα δύο πρώτα lps τους)» γράφει το booklet.
Πραγματικά, η Motiv Communications φτιάχτηκε από τον Biff Sanders για να κυκλοφορεί υλικό της μπάντας του, των Fourwaycross οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 1984.
Στην VIVA Los Angeles συμμετέχουν με το τραγούδι «Let it Come Down» από το άλμπουμ On The Other Hand που τους είχε κυκλοφορήσει η Fundamental το 1989.
Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν μια κασέτα με το όνομά τους το 1985, με την αρχική τους σύνθεση, Tom Dolan, Biff Sanders, Steve Gerdes και Courtney Davies.
Το 1988 την επανέκδοσε η Nate Starkman & Son σε βινύλιο και το 2011 την έβγαλε σε CDr η Essential Media Group από την Φλώριντα.
Μέχρι να φτάσουμε στην κυκλοφορία της VIVA Los Angeles, είχαν προηγηθεί ακόμα δύο άλμπουμ τους, το Home του 1986 και το Fill The Sky.
Το 1993 η Independent Project Records τους κυκλοφόρησε το άλμπουμ Pendulum.
Οι Red Temple Spirits που προβάριζαν στα Motiv Studios της Motiv Communications, συμμετέχουν στην συλλογή με το τραγούδι τους «Rollercoaster».
Πρόκειται για ένα post-punk συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Los Angeles το 1987, παίρνοντας το όνομά του από το τραγούδι “Two Headed Dog (Red Temple Prayer)” του Roky Erickson.
Η αρχική τους σύνθεση αποτελούνταν από τον Αγγλο τραγουδιστή William Faircloth, τον κιθαρίστα Dallas Taylor, τον μπασίστα Dino Paredes και τον ντράμμερ Thomas Pierik.
Κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ με την Nate Starkman & Son τα οποία έκανε διανομή η Fundamental Records, το διπλό-LP Dancing to Restore an Eclipsed Moon (1988) και το If Tomorrow I Were Leaving for Lhasa, I Wouldn’t Stay a Minute More… (1989).
Και τα δύο τα ηχογράφησαν στα Motiv Studios γιατί βλέπω το όνομα του Biff Sanders να εμφανίζεται στο ένα ως ηχολήπτης και στο άλλο ως παραγωγός.
Η τελευταία τους κυκλοφορία, ένα 7” σινγκλ με τίτλο «New Land/ Exodus From Lhasa» βγήκε από την Independent Project Records σε 1200 αριθμημένα αντίτυπα με το ένα δολάριο από κάθε αντίτυπο που πουλιόταν να πηγαίνει στο Tibet House της Νέας Υόρκης ως οικονομική βοήθεια για την διατήρηση της πολιτιστικής κουλτούρας του Θιβέτ.
Το «Rollercoaster» δεν υπήρχε σε κανένα από τα δύο άλμπουμ τους και ας λέει ότι θέλει το ιντερνετ, μόλις του τσέκαρα στους δίσκους μου…
Το δεύτερο τραγούδι της πρώτης πλευράς του VIVA Los Angeles II ανήκει στους Afterimage.
Ξεκίνησαν με βρυχηθμό στην ανερχόμενη μουσική σκηνή του Λος Άντζελες το 1980 ως κουαρτέτο από τον κιθαρίστα A Produce (κατά κόσμον Barry Craig), τον μπασίστα Rich Evac, τον ντράμερ Holland de Nuzzio και τον τραγουδιστή και σαξοφωνίστα Daniel Voznick (γνωστός και ως Alec Tension).
Αρχικά κυκλοφόρησαν ένα επτάιντσο και ένα δωδεκάιντσο στην Contagion Records, μια ανεξάρτητη από το Hollywood, και το 1984 βγάλανε το άλμπουμ Anthology σε κασέτα μέσω της Trance Port Tapes, μιας εταιρίας που έκανε ο A Produce για να κυκλοφορεί δουλειές μουσικών μόνο σε κασέτες.
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η underground μουσική σκηνή είτε στην Ελλάδα, είτε στην Αμερική, εκείνη την εποχή ακολουθούσε τις ίδιες τακτικές μιας και η οικονομική δυνατότητα των μουσικών σε εκείνες τις ηλικίες ήταν παρόμοια, απλά η Αμερική έχει περισσότερο πληθυσμό αρα και μεγαλύτερο κοινό και υπάρχει μια αλληλουποστήριξη μεταξύ μουσικών και μια υποτυπώδης μουσική βιομηχανία.
Μην φανταστεί κανείς χιλιάδες αντίτυπα. Μιλάμε για κοπές των 1000-1500 αντιτύπων, όταν στην Ελλάδα η πρώτη κοπή ήταν 500 αντίτυπα.
To booklet της συλλογής, γράφει:
«Κατά κάποιο τρόπο, ο A Produce, συνιδρυτής με την An Bene της εταιρίας Trance Port Tapes, επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του σε ένα ανοιχτό σύνολο πολλαπλών κατευθύνσεων, μια κλίση νομαδισμού, μετανάστευσης και εξερεύνησης σε διάφορα μουσικά πεδία, ακόμη και στο φαινομενικά «σόλο» δουλειά. Και η λίστα των συνεργατών σε αυτό το «ξεκαθάρισμα» το επιβεβαιώνει, από τον Daniel Voznick, τραγουδιστή και κιθαρίστα στους Afterimage, μέχρι τον Scott Fraser, λαμπρό πολυοργανίστα και επίσης συμπαραγωγό των The Clearing (σημ. με τους οποίους θα συνεργαστεί το 1988)».
Ο A Produce πέθανε το 2011 σε ηλικία 59 ετών.
Δεν είναι ο μόνος που δεν είναι μαζί μας σήμερα, από όλους αυτούς τους μουσικούς της συλλογής.
Ο Philip Drucker των 17 Pygmies πέθανε στις 16 Ιουλίου του 2022.
Για τους Radwaste που ανέφερα πιο πάνω, το booklet αναφέρει:
«Η δύναμη που ασκούσε το Βρετανικό new wave των αρχών της δεκαετίας του ’80, έκανε τα Καλιφορνέζικα συγκροτήματα να φτάνουν σχεδόν σε σημείο λογοκλοπής και καθαρής προσομοίωσης (που δεν σημαίνει κοινότοπη μίμηση) και έγινε χαρακτηριστικό πολλών από αυτά και μεταξύ τους ήταν οι Radwaste, που σχηματίστηκαν εν μέρει από τους 100 Flowers ( J. Talley και K. Barrett) εν μέρει από τους 17 Pyrgmies (Debbie Spinelli και M. Kory) συν τους J. Jackson και R. Malone (congas και άλλα κρουστά). Η rhythm section κυριαρχεί ανάμεσα σε ένα επιθετικό αλλά εύκολα διασκεδαστικό κομμάτι με στοιχεία από Joy Division (αναφέρεται στο War of the Roses που υπάρχει στην συλλογή)».
Κυκλοφόρησαν το 1986 ένα 12” με τίτλο Cooking And Nothingness (απ όπου και η φωτογραφία) στην Happy Squid Records την οποία έφτιαξαν το 1978 οι Urinals, ένα συγκρότημα του Los Angeles, που έπαιζαν parody punk και μετονομάστηκαν σε 100 Flowers.
Η εταιρία τους είχε κυκλοφορήσει ακόμα, το 45άρι «Bringing Down The House» των Leaving Trains το 1982 καθώς και το Angst των Angst που έβγαλε αργότερα και η SST των Black Flag.
Οι Radwaste έκαναν ζωντανές εμφανίσεις με μπάντες όπως οι Jesus and Mary Chain, Jane’s Addiction, Swans, Thelonious Monster, Savage Republic, και άλλοι.
Οι Partly Cloudy είναι το μουσικό όχημα του κημπορντιστα, μπασίστα και κιθαρίστα, Robert Martin.
Η πρώτη δουλειά αυτού του προτζεκτ βγήκε σε κασέτα το 1984 και τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε σε βινύλιο το άλμπουμ Excess Verbiage.
Κατόπιν, βρίσκουμε το «Jihad» στην VIVA Los Angeles.
«Το σύμπαν των Partly Cloudy είναι κλεισμένο στον αδιάλυτο δεσμό μεταξύ χρόνου και χώρου. Το εξώφυλλο του Excess Verbiage δείχνει ένα μέρος γεμάτο βίαια σπαρμένες βιομηχανικές κολώνες, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει ή φωτογραφία ενός ανεμοστρόβιλου… Αυτό που αποκαλύπτει η μουσική των Partly Cloudy δεν είναι αυτό που επικοινωνεί (συναισθήματα) αλλά αυτό που είναι από μόνο του: η εκπόρνευση σε μια ολόκληρη κουλτούρα μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε ένα σώμα που λειτουργεί με βάση την λογική των media και διαμορφώνεται από σημεία, γλώσσες, αναφορές, δίκτυα επικοινωνίας: κομμάτια ασώματων φωνών (Jihad) ή αναπόληση ταινιών» λέει το booklet της συλλογής.
Oι Gothic Hut που παίρνουν μέρος εδώ με το «Rio» ήταν μια μπάντα που δημιούργησε ο γραφίστας της δισκογραφικής εταιρίας Posh Boy, Kevin J. Walker ο οποίος σχεδίαζε τα εξώφυλλα συγκροτημάτων όπως οι T.S.O.L.
Εκτός των T.S.O.L. η Posh Boy είχε κυκλοφορήσει και δουλειές των Agent Orange, των Nuns και άλλων.
Οι Gothic Hut κυκλοφόρησαν σε αυτήν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους το 1982 ενώ τα επόμενα δύο που έκαναν ήταν τα Show Me Yer Belly του 1988 και Big Holes! του 1989 με την Show Me Records.
Πάντως, είχαν έρθει και στην Ελλάδα και έπαιξαν στον Ελλήσποντο με τους Υπόγεια Τροχιά.
Το «Songs Hurt Me» που παίζει η Marnie στην πρώτη πλευρά του πρώτου δίσκου της VIVA Los Angeles είναι από το ομότιτλο άλμπουμ της που ηχογράφησε το 1987 και 1988 με παραγωγό τον Philip Drucker ο οποίος παίζει τα πλήκτρα, τα τύμπανα και την κιθάρα, με ηχολήπτη και πάλι τον Biff Sanders της Motiv Communications.
Η αλήθεια είναι πως η μουσική δεν ενδιέφερε και πολύ την Marnie Weber. Αγαπούσε όμως τα περίεργα κοστούμια, τα γλυπτά και τον κινηματογράφο και συχνά αυτά την κρατούν μακριά από τις ηχογραφήσεις. Πιθανώς το πιο δημοφιλές έργο τέχνης της να είναι το εξώφυλλο του άλμπουμ A Thousand Leaves των Sonic Youth.
Από το 1979 έως το 1987 έπαιζε μπάσο, τραγουδούσε και έγραφε μουσική για τους Party Boys οι οποίοι έβγαλαν τρία άλμπουμ, με το πρώτο τους, το No Aggro του 1981 να έχει βγει από την Independent Project Records, και ακολούθησαν το 1986 το Truckers Strike στην Iridescence Records και το Daddyland το 1987 στην Nate Starkman & Son.
Από το 1986 έως το 1988, η Marnie εργάστηκε δούλεψε στην Independent Project Records.
Ακολούθησαν τρία άλμπουμ, εκ των οποίων το Songs Hurt Me του 1990 και το Woman with Bass του 1991 κυκλοφόρησαν απο την ελληνική δισκογραφική εταιρία Penguin και το «Cry For Happy» το 1996 στην εταιρία Ecstatic Peace του Thurston Moore αλλά όπως και να έχει αυτό έγινε μετά την κυκλοφορία της συλλογής στην οποία αναφέρομαι οπότε δεν μας αφορά.
Την τελευταία δεκαετία και ίσως λίγο παραπάνω, άρχισα να έχω επαφή με τον Patrik Mata, τον εγκέφαλο των Kommunity FK, μιας death rock μπάντας από το Hollywood που παίρνει μέρος στην συλλογή με το τραγούδι «Is It Your Face». Εδω τους βρήκα να παίζουν το τραγούδι ζωντανά.
Είναι ένα συγκρότημα που παίζει ακόμα και σήμερα, τουλάχιστον τα δύο μέλη του, ο Mata και η μπασίστρια Sherry Rubber.
Η Independent Project Records τους κυκλοφόρησε το 1983 το άλμπουμ The Vision and the Voice και ακολούθησε από την ίδια εταιρία το 1985 το Close One Sad Eye που ανοίγει με το αγαπημένο μου τραγούδι, «Something Inside Me Has Died» που ανοίγει το άλμπουμ.
Όπως όλα σε αυτή την σκηνή γυρνούν γύρω από κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα όπως, την Independent Project Records του μπασίστα των Savage Republic, Bruce Licher, τις παραγωγές του επίσης μέλους των Savage Republic και των 17 Pygmies, Philip Drucker ο οποίος παίζει τα πλήκτρα, τα τύμπανα και την κιθάρα σε διάφορα άλμπουμ που έχουν ηχογραφηθεί συνήθως στα Motiv Studios του Biff Sanders, κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τα μέλη των 100 Flowers. Στην περίπτωση των Trotsky Icepick πιο συγκεκριμένα, μιλάμε για ένα συγκρότημα που το έφτιαξαν ο Kjehl Johansen με τον Vitus Mataré που ήταν πρώην μέλη των 100 Flowers και των Urinals.
Το όνομά τους φυσικά το πήραν από την δολοφονία του Τροτσκυ ενώ την πρώτη τους κυκλοφορία την έκαναν ως Danny and the Doorknobs το 1986 και κατόπιν έβγαλαν επτά άλμπουμ σε οκτώ χρόνια ως Trotsky Icepick, με τα πέντε από αυτά να έχουν κυκλοφορήσει από την SST Records του Greg Ginn των Black Flag.
Μάλιστα τον Μάρτιο του 2024, ως Danny and the Doorknobs κυκλοφόρησαν το σινγκλ Forty-Nine Cent Movie / Good Morning Cruel World
To «Arabesque» των Shiva Burlesque ανοίγει την τρίτη πλευρά του VIVA Los Angeles.
Οι Shiva Burlesque ήταν η εξέλιξη του συγκροτήματος Torn Boys που είχαν δημιουργηθεί το 1982 στο Stockton της Καλιφόρνια από τους τραγουδιστές και κιθαρίστες Jeffrey Clark και Kelly Foley. Με την προσθήκη του πληκτρά Duncan Atkinson και του δεκαεννιάχρονου κιθαρίστα Grant-Lee Phillips, οι Torn Boys απέκτησαν ένα δικό τους κοινό παίζοντας διασκευές των Velvet Underground και των Television σε πάρτι και καφέ.
Όταν σε κάποια περίοδο χάλασε το drum machine που χρησιμοποιούσαν, ο Clark με τον Phillips μεταμόρφωσαν το σχήμα στους Shiva Burlesque και το 1987 και κυκλοφόρησαν με την Nate Starkman & Son ένα ομώνυμο άλμπουμ. Το μπάσο ανέλαβε ο James Brenner και τα τύμπανα ο Joey Peters.
Το άλμπουμ έτυχε πολύ καλής αποδοχής από την Melody Maker και το Rolling Stone.
«Το «μπουρλέσκ» είναι ένα είδος αμερικανικού βαριετέ, ένα ανάλαφρο και παιχνιδιάρικο ύφος και η σχέση με τον παράξενο και τρομερό Σίβα δημιουργεί μια αντίθεση, μια πολλαπλότητα παραστάσεων.
Οι Shiva Burlesque φαίνεται να προτιμούν τους απαλούς και χαϊδευτικούς τόνους των σουρεαλιστικών μπαλάντων, με κανονικές ρίμες. Υπάρχουν αλάνθαστες επιρροές των Doors , ίσως περισσότερο στην τρυφερή μελαγχολική φωνή του J. Clark…» λέει το booklet.
Πάντως στην σύνθεση προστέθηκε ο τσελίστας Greg Adamson και ο Paul Kimble αντικατέστησε στο μπάσο τον Brenner. Με αυτή την σύνθεση κυκλοφόρησαν το 1990 το άλμπουμ Mercury Blues.
Σύντομα μετά από αυτό διαλύθηκαν με τους Phillips, Kimble και Peters να συνεχίζουν ως Grant Lee Buffalo.
Ο Scott Fraser ήταν ηχολήπτης των Kronos Quartet και στην συλλογή εμφανίζεται με το ηλεκτρακουστικό πειραματικό The Cool Shades. Σε βινύλιο μέχρι τότε είχε βγει μόνο μια δουλειά του, το άλμπουμ Architecture το 1988, ενώ είχαν προηγηθεί δύο ακόμα σε κασέτες, με υλικό που ξεκινούσε από το 1974 και μετά.
Σε παραγωγή του John Talley-Jones ο οποίος μιας και ήταν από τους ιδιοκτήτες της Happy Squid Records , είχε περάσει σχεδόν από όσα συγκροτήματα έχω αναφέρει εδώ (100 Flowers, 17 Pygmies, Danny and the Doorknobs, Radwaste, Trotsky Icepick, Urinals κ.α.) βρίσκουμε στην συλλογή το «A Thousand Days» των Rub. Ενός τριο από το Los Angeles που ειχε κυκλοφορήσει το 1987, το άλμπουμ Bikini Gospel στην Happy Squid Records…
Οι Soul Brothers ήταν ένα πειραματικό σχήμα που κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ σε κασέτα μέσω της Καλιφορνέζικης Scheming Intelligentsia Records η οποία είχε αρκετές κυκλοφορίες σε 7” και κασέτες αλλά το 1988 έβγαλε το άλμπουμ I Married Thurston των Savage Republic.
O Mark Nine ήταν ο δάσκαλος κιθάρας του John Frusciante των Red Hot Chilli Peppers και είχε παίξει με τον William Faircloth, τον τραγουδιστή των Red Temple Spirits στους Ministry Of Love που είχαν κυκλοφορήσει ένα και μοναδικό άλμπουμ το 1987 με τίτλο Wide Awake And Dreaming. Στην VIVA Los Angeles o Mark Nine συμμετέχει με το τραγούδι «Sun And Shadows».
Η τέταρτη πλευρά της συλλογής κλείνει με τους In The Distance, ένα digital synth σχήμα του A Produce των Afterimage με τον Pierre Lambow.
Για το τέλος άφησα τους Savage Republic και το τραγούδι τους «Valetta».
To συγκρότημα είχε δημιουργηθεί στο Los Angeles, με το όνομα Africa Corps, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, από τους φοιτητές του UCLA, Bruce Licher και Mark Erskine. Μάλιστα όποιος θέλει, μπορεί να ακούσει τους Africa Corps απο μια ηχογράφηση που έκαναν στο Whisky A Go Go στις 30 Δεκεμβρίου του 1981, ΕΔΩ.
Στην μπάντα προσχώρησαν και οι Philip Drucker, Robert Loveless και Jeff Long και λίγο πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ στην δισκογραφική εταιρία Independent Project Records που έκανε ο Licher.
Πρώτο άλμπουμ τους ήταν το Tragic Figures, του 1982, αρχικά σε κοπή 1000 αριθμημένων αντιτύπων και ακολούθησε και δεύτερη κοπή άλλων 1000 αντιτύπων, όλα αριθμημένα με το χέρι και με πολύ ιδιαίτερα εξώφυλλα που τα έκαναν συλλεκτικά.
Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε και από την Ελληνική Penguin το 1988 με τίτλο Tragic Figures = Τραγικές Φιγούρες και έκανε το συγκρότημα να αποκτήσει έναν αριθμό οπαδών στο Ελληνικό κοινό.
Το 1983 έβγαλαν το 7” σινγκλ «Film Noir» με το τραγούδι «O Andonis» που είχε γράψει ο Μίκης Θοδωράκης για την ταινία Ζ του Κώστα Γαβρά και με αυτό κέρδισαν διεθνή αναγνώριση.
Ακολούθησε το άλμπουμ Ceremonial το 1986 με τον Bruce Licher να έχει ξεπεράσει τους αρχικούς του φόβους (αφού είχε τυπώσει το πρώτο άλμπουμ 5-6 φορές σε κοπές των 1000 αντιτύπων) και έκανε την πρώτη κοπή στα 3000 αντίτυπα και την ίδια χρονιά έκανε άλλη μια στα 2000.
Στην Ελλάδα το άλμπουμ το κυκλοφόρησε το 1988 η DiDi Music.
Ακολούθησαν κάποιες κυκλοφορίες σε κασέτες, περισσότερα άλμπουμ σε βινύλια με τον Drucker να εγκαταλείπει την μπάντα και μετά να επιστρέφει, δημιουργώντας εσωτερικές εντάσεις στο συγκρότημα, οι Savage Republic διαλύθηκαν οριστικά το 1989-1990.
Το 2002 ξαναφτιάχτηκαν για μια περιοδεία και από τότε παραμένουν ενεργοί και δεν είναι οι μόνοι απο αυτούς που υπάρχουν στην συλλογή που παίζουν ακόμα σήμερα. Για παράδειγμα, ενεργοί είναι ακόμα οι Radwaste ή oι Fourwaycross εκ των οποίων οι Courtney Davies και ο Steve Gerdes έφτιαξαν τους Roogs.
Όσο και αν εγω ακούω με νοσταλγία αυτη την συλλογή, πιστεύοντας πως είναι η καταγραφή ενός σημαντικού μουσικού κεφαλαίου, φαίνεται πως αυτό δεν ήταν ικανό να κρατήσει ζωντανή την Ιταλική εταιρία Viva Records που το κυκλοφόρησε.
Έκανε έξι κυκλοφορίες όλες κι όλες με τελευταία το άλμπουμ Two Clouds των Mumbles, το 1990, την ίδια χρονιά με την VIVA Los Angeles II και μετά χάθηκαν τα ίχνη της…
Ο Bruce Licher επανεκίνησε την Independent Project Records το 2020 με το LP Tape Excavation στο οποίο συγκεντρώνει συναρπαστικά ακυκλοφόρητα κομμάτια από τα τελευταία σαράντα χρόνια στα οποία παίζει ο ίδιος, και ξεκινά απο σύνολα με τα οποία έπαιζε πριν από τις Savage Republic έως προσπάθειες μετά τους Savage Republic σε συγκροτήματα όπως οι Scenic καθως και σόλο ηχογραφήσεις.
aatha
davealucard7
deejayarmand
Jez Keefe
panole8riambos
sinnaa
tribe4mian's weblog 